به نقل از «ایسنا»

فیلم‌های مطرح پس از ماه‌ها به تعطیلی سینماها پایان می‌دهند

تاریخ انتشار: ۲۵ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۶۵۲۰۳

ایسنا/خراسان رضوی شیوع بیماری کووید-19 تمام جهان را تحت‌الشعاع قرار داد و باعث شد بسیاری از کسب و کارهای پیشرو از جمله صنعت جهانی سینما با بحران روبه‌رو شوند.

در گزارش هالیوود ریپورتر آمار فروش فیلم‌های سینمایی در سال 2019 بسیار امیدوارکننده بوده؛ اما با شیوع این بیماری و تعطیلی سینماها در سراسر جهان این امیدواری به سرعت جای خود را به نگرانی‌های جدید و جدی داده است و صنعت سینما را با ضررهای جبران‌ناپذیری همراه کرده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حال پس از مدت‌ها اعمال محدودیت در تمام کشورها و تعطیلی سالن‌های سینما، بسیاری از دولت‌ها تصمیم به بازگشایی سینماها گرفته‌اند تا این صنعت هر چه زودتر به بازیابی خود بپردازد. در همین راستا به معرفی چند فیلم از جمله «پروژه قدرت»، «انگاشته»، «مولان» و «من به پایان دادن به اوضاع فکر می‌کنم» که قرار است پس از ماه‌ها تعطیلی روشنی بخش پرده‌های نقره‌ای در سراسر جهان باشند، می‌پردازیم.

«پروژه قدرت»

فیلم سینمایی «پروژه قدرت» به کارگردانی هنری جوست و آریل شولمن از اولین فیلم‌های منتخب برای اکران پس از ماه‌ها در سینماها است، فیلم‌نامه این فیلم هم‌چنین توسط «متسون تاملین» به رشته تحریر درآمده است.

تریلر رسمی این فیلم ابرقهرمانی مدتی پیش توسط نتفلیکس منتشر شد و بازیگرانی از جمله «جیمی فاکس» و «جوزف گوردن لویت»، «مشین گان کلی»، «خودریگو سانتورو» و «کورتنی بی. ونس» در آن به ایفای نقش پرداخته‌اند.

ماجرای فیلم «پروژه قدرت» در خیابان‌های نیواورلئان اتفاق می‌افتد و درباره یک قرص است که هر کس آن را مصرف کند صاحب قدرت‌های فراانسانی می‌شود، همین قضیه جرم و جنایت را در شهر افزایش می‌دهد و یک پلیس را مجبور به مقابله با این وضعیت می‌کند.

اکران این فیلم از 14 آگوست 2020 (24 مرداد 1399) آغاز شده است.

«انگاشته»

فیلم انگاشته (tenet) به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی کریستوفر نولان فیلم بعدی است که پس از مدت‌ها انتظار بالاخره طرفدارانش می‌توانند در سینما به تماشای آن بنشینند.

الیزابت دبیکی، جان دیوید واشنگتن و رابرت پتینسون سه بازیگر اصلی این فیلم سینمایی هستند. گفته می‌شود فیلم‌نامه این فیلم حدود 11 سال زمان برده تا تکمیل شود. ژانر انگاشته مانند دیگر فیلم‌های نولان معنایی- ترکیبی است و المان‌های مختلفی از ژانرهای مختلف در این فیلم دیده می‌شود.

با توجه به اینکه اطلاعات زیادی در مورد فیلم و موضوع آن وجود ندارد؛ اما پس از انتشار تریلر این فیلم عده‌ای به پیچیده بودن موضوع فیلم اشاره کردند. می‌توان گفت که داستان این فیلم جاسوسی‌های بین‌المللی را دنبال می‌کند و هم زمان با آن می‌توان نظریه کوانتومی فضا- زمان را نیز در آن دید.

فیلم انگاشته نولان قرار است در 26 آگوست 2020 ( 5 شهریور 1399) اکران خود را در 70 کشور و پس از آن نیز از 4 سپتامبر 2020 (14 شهریور 1399) در سینماهای چین و آمریکا آغاز کند.

«مولان»

فیلم سینمایی «مولان» را نیکی کارو، کارگردان زن نیوزلندی، کارگردانی کرده و وظیفه تهیه‌کنندگی این اثر با کمپانی والت دیزنی بوده است. فیلم «مولان» از دسته لایو اکشن‌های دیزنی است که توقع می‌رود با توجه به بازخوردهای خوبی که دیزنی از دیگر لایو اکشن‌های خود گرفته، فروش موفقی داشته باشد. 

با توجه به اینکه «مولان» روایت افسانه اساطیری چینی است، مخاطبان این موضوع انتظار داشتند که بازیگران آن نیز اصالتی چینی داشته باشند که دیزنی این انتظار را برآورده کرده و حال باید دید که با پخش آن رضایت مخاطبانش را نیز جلب می‌کند یا نه.

داستان فیلم مولان در مورد زنی چینی است که 12 سال برای کشور جنگیده و موقع بازگشت از جنگ تنها یک شتر برای سواری تا خانه پدرش درخواست می‌کند؛ او زمانی که برای تحویل شتر به دربار می‌رود، برای اولین بار لباس زنانه می‌پوشد و در آنجا تمام هم‌رزمانش پس از مدت‌ها متوجه می‌شوند که او یک زن است.

با توجه به بودجه 290 میلیون دلاری این فیلم، به گفته برخی «مولان» یکی از پرهزینه‌ترین فیلم‌هایی است که توسط یک کارگردان زن، کارگردانی شده است. این فیلم قرار است در شبکه دیزنی پلاس منتشر شود و کاربران با پرداخت 30 دلار قادر به تماشای آن خواهند بود.

تاریخ اکران فیلم مولان پس از بارها تغییر بالاخره به 4 سپتامبر 2020 (14 شهریور 1399) موکول شد.

«من به پایان دادن به اوضاع فکر می‌کنم»

فیلم «من به پایان دادن به اوضاع فکر می‌کنم» فیلمی است که چارلی کافمن وظیفه کارگردانی و نوشتن فیلم‌نامه آن را بر عهده داشته است. این فیلم بر اساس رمانی به همین نام و نوشته «ایان رید» ساخته و تولید شده است.

جسی باکلی،‌ جسی پلمونس، تونی کولت و دیوید تیولیس از جمله بازیگرانی هستند که در فیلم «من به پایان دادن به اوضاع فکر می‌کنم» حضور دارند و به ایفای نقش پرداخته‌اند.

داستان این فیلم در مورد مردی به نام جیک است که با نامزدش سیندی سفری به یک مزرعه دور افتاده را برای دیدن والدین جیک آغاز می‌کنند. جیک در مسیر این سفر دچار انحراف شده و نامزدش را در جایی متروکه رها می‌کند که دنبال کردن این موضوع باعث ایجاد وحشت و ترس در مخاطبانش ایجاد کند.

کافمن در مصاحبه با مجله وال استریت در مورد این فیلم گفته است، «من به دنبال کارگردانی فیلمی بودم و اگر شما بخواهید فیلمی بر اساس یک کتاب، کتاب مصور یا فیلمی که قبلاً ساخته شده، بسازید، کارتان آسان‌ترست…»

فیلم «من به پایان دادن به این اوضاع فکر می‌کنم» قرار است در تاریخ 4 سپتامبر 2020 (14 شهریور 1399) اکران شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری فیلم سینما کروناویروس سینمای جهان پروژه قدرت شهریور 1399

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۶۵۲۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شنیدن ملودی های شریف روی نُت «رعنا»/ موسیقی خوب برای سریال خوب

دریافت 113 MB

خبرگزاری مهر-گروه هنر-علیرضا سعیدی؛ کارکرد تیتراژ چیزی شبیه به جلد کتاب است که طراحش تلاش می‌کند با انتخاب عناصر، فرم‌ها و چینش‌ها با کمک گرافیک و موسیقی مخاطب یک اثر را در جریان موضوع قرار دهد. شرایطی که گاهی بسیار نکته‌سنج، اندیشمندانه و حساب‌شده پیش روی مخاطبان قرار می‌گیرد و گاهی هم به قدری سردستانه و از روی ادای یک تکلیف اجباری ساخته می‌شود که بیننده را از اساس از یک اثر تصویری دور می‌کند.

آنچه بهانه‌ای شد تا بار دیگر رجعتی به کلیدواژه «تیتراژ» داشته باشیم، مروری بر ماندگارترین و خاطره‌سازترین موسیقی‌های مربوط به برخی برنامه‌ها و آثار سینمایی و تلویزیونی است که برای بسیاری از مخاطبان دربرگیرنده خاطرات تلخ و شیرینی است و رجوع دوباره به آن‌ها برای ما در هر شرایطی می‌تواند یک دنیا خاطره به همراه داشته باشد. خاطره‌بازی پس از آغاز و انتشار در نوروز ۱۴۰۰ و استقبال مخاطبان از آن، ما را بر آن داشت در قالب یک خاطره‌بازی هفتگی در روزهای جمعه هر هفته، روح و ذهن‌مان را به آن بسپاریم و از معبر آن به سال‌هایی که حال‌مان بهتر از این روزهای پردردسر بود، برویم.

«خاطره بازی تیتراژهای ماندگار» عنوان سلسله گزارشی آرشیوی با همین رویکرد است که به‌صورت هفتگی می‌توانید در گروه هنر خبرگزاری مهر آن را دنبال کنید.

در صدوپانزدهمین شماره از این روایت رسانه‌ای به سراغ موسیقی متن و تیتراژ سریال ماندگار «رعنا» به کارگردانی داود میرباقری و آهنگسازی شریف لطفی رفتیم که به سال ۱۳۶۹ از شبکه اول سیما در قالب یک سریال هشت قسمتی پیش روی مخاطبان قرار گرفت. مجموعه ای که به نوعی دومین سریال داود میرباقری بعد از سریال «گرگها» در مقام کارگردانی محسوب می شد و نشان داد که این کارگردان با تجربه و مخاطب شناس تلویزیون و سینما از همان ابتدا به موسیقی همواره به عنوان عنصری مهم، موثر و مولف برای جذب مخاطبان و ارایه محتوا نگاه می کند و در این چارچوب تلاش دارد تا از بهترین ها برای ساخت و طراحی موسیقی پروژه های خود استفاده کند.

سریال «رعنا» قصه بخشی از زندگی رعنا، دختر مردی به نام سنایی از صابون‌پزهای قدیمی تهران است. پس از چندی دانایی که دبیر آموزش و پرورش است به خواستگاری رعنا آمده و با وجود مخالفت‌های منصور (برادر رعنا) با او ازدواج می‌کند. اما پس از گذشت مدتی دانایی به دلیل شرکت در فعالیت‌های سیاسی دستگیر و روانه زندان و کشته می‌شود. پس از سال‌ها پسر رعنا که به شدت در حال مبارزه با رژیم پهلوی در سال ۱۳۵۷ است، در یک درگیری خیابانی مفقود می‌شود. رعنا و دخترش به دنبال یافتن او هستند که ماجراهایی از گذشته دوباره زنده می شود.

گلچهره سجادیه در نقش رعنا، بهزاد فراهانی در نقش دایی منصور، سعید نیکپور در نقش جواد دانایی، رویا تیموریان در نقش تهمینه دانایی، رسول نجفیان در نقش پوریا، پرویز پرستویی در نقش رسول نجفی، فاطمه گودرزی در نقش مریم، حسین پناهی، مهری مهرنیا، فرخ لقا هوشمند، اسماعیل شنگله، محمد کاسبی، مهری ودادیان، بهمن زرین پور، علی اوسیوند، عیسی صفایی، عزیزالله هنرآموز و محمدتقی شریفی بازیگریان سریال «رعنا» بودند که بسیاری از آنها تاکنون همچنان در پروژه های داود میرباقری جزو بازیگران اصلی و ثابت محسوب می شوند و در آن دوران توانستند به واسطه حضور در این سریال موقعیت های خوبی را در عرصه تصویر به دست آورند.

جبار آذین منتقد چندی پیش در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، پیرامون این مجموعه گفته بود: «رعنا» تجربه نمایشی جدیدی برای داود میرباقری و تلویزیون بود. این مجموعه برگرفته از فضای اجتماعی و سیاسی آن دوران ساخت شد. رعنا جزو کارهای خوب و پرخاطره تلویزیون از یک کارگردان متبحر در عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون سال‌های بعد کشور است. ساختار نمایشی خوب و شخصیت‌ پردازی‌های اصولی، مقبول و دیالوگ‌های خوب از امتیازهای مجموعه «رعنا» بود و میرباقری را در تولید کارهای تلویزیون توانا و خوش فکر نشان داد. این در حالی است که استفاده از بازیگران تئاتری و معرفی یک چهره مستعد که بعدها در سینمای ایران به عنوان بازیگری قدرتمند و محترم شهرت یافت (رویا تیموریان) و بهره‌گیری از دکورهای تلویزیونی حجیم و مناسب، متن خوب و بازی‌های روان از ویژگی‌های «رعنا» محسوب می‌شود. تمام امتیازهای هنری و فنی «رعنا» آن را اثری دیدنی ساخته بود تا مضامین خوب را واگویه کند و از عشق‌ها، رشادت‌ها، مبارزه‌ها، آرمان‌ها، تلخی‌ها و شیرینی‌ها بگوید و چه خوب هم در آن سال‌های کم رونقی تلویزیون اینها گفته شد و همین‌ها «رعنا» را با تجربه اندوزی‌هایش در اذهان به یادگار گذاشت.

اما یکی از ویژگی های مهم و موثر سریال تلویزیونی «رعنا» موسیقی تیتراژ و متن این مجموعه داستانی به آهنگسازی شریف لطفی بود که به دلیل طراحی یک تیتراژ متفاوت که در آن دوران بدعتی جدید به حساب می آمد توانست یکی از مولفه های مهم در ماندگاری آن تا به امروز به حساب آید. آن هنگام که ابتدا تصویر گلچهره سجادیه به عنوان بازیگر اول سریال روی یک تصویرگرافیکی شبیه به الواح تاریخی نمایان می شود و پس از آن عبارت «رعنا» در قالب لوگوتایپی متفاوت به نمایش در می آید. فضایی که موسیقی نقش مکمل را ایفا می کند و چارچوبی را پیش روی مخاطب قرار می دهد که دربرگیرنده حس و حال متفاوتی است.

موسیقی که به واسطه توجه لطفی به عنوان یک آهنگساز مولف و کهنه کار موسیقی کشورمان که سوابق آکادمیک او در عرصه موسیقی معرف تجربه بالای اوست، تلاش کرده تا ضمن توجه به مولفه های موسیقی ایرانی و ارایه درستی از آفرینش و خلاقیت در این نوع موسیقی با به کارگیری روش های نوین برای در خدمت محتوای اثر بودن، موسیقی تیتراژ متفاوت و خلاقانه ای را ارایه دهد. موسیقی که داود میرباقری همواره روی موسیقی به عنوان یکی از نقاط عطف و تاثیرگذار آثارش به آن توجه دارد و می کوشد تا در هر پروژه اش از این مولفه به درست ترین و علمی ترین شکل ممکن استفاده کند. آن چنان که اگر نیم نگاهی به کارنامه فعالیت های او داشته باشیم متوجه چنین رسالتی می شویم که اغلب موسیقی هایش توانسته اند تبدیل به ماندگارترین ها شوند.

طبیعتا در ساخت چنین موسیقی که بتواند دربرگیرنده مولفه های درست و اصولی از موسیقی متن باشد این نوازندگان هستند که بعد از آهنگسازی و ملودی پردازی نقش مهمی را ایفا می کنند. مسیری که به واسطه حضور هنرمندانی چون ابراهیم لطفی نوازنده ویولن، عباس ظهیرالدینی نوازنده ویولنسل، فرشید حفظی فرد نوازنده ابوا، شریف لطفی و حسین میرزایی نوازنده هورن، عبدالنقی افشارنیا نوازنده نی، مهرداد دلنوازی و شهریار فریوسفی نوازندگان تار، فریبا اسدی و محمود علیقلی آواز، محمود منتظم صدیقی نوازنده سازهای ضربی و تعدادی دیگر توانست موسیقی درست و اصولی را به گوش شنیداری مخاطبان ارایه دهد.

گرچه در رسانه ها مصاحبه چندانی از شریف لطفی درباره ساخت موسیقی سریال «رعنا» منتشر نشده است اما این آهنگساز، نوازنده، پداگوژیست موسیقی و رهبر ارکستر که از او به عنوان بنیانگذار دانشکده موسیقی دانشگاه تهران هم یاد می شود، در برخی از گفت‌وگوهای رسانه ای خود درباره نحوه حضورش در آثار سینمایی و تلویزیونی به عنوان آهنگساز گفته بود: هروقت به من از سوی پروژه ای تصویری پیشنهاد آهنگسازی آن ارایه می شود، اول از دست اندرکاران پروژه می خواهم که بخش هایی از تصاویر فیلمبرداری شده خود ر ابه صورت نامنظم در اختیار من قرار دهند که ببینم نتایج محتوایی تصاویر در چه قالبی است و وقتی ببینم نتیجه عمل چیست و هم در کارگردانی و هم در بازیگری همه چیز در جایگاه خوبی قرار دارد کاملا خودم را در اختیار کارگردان می گذارم و هر آنچه را که لازم باشد انجام می دهم.

این آهنگساز که در ساخت آثارش همواره تلاش می کند تا هم نشینی اصولی بین موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک فراهم سازد، در یکی از گفت‌وگوهای رسانه ای اش توضیح داده بود: بالاترین تکیه گاه موسیقی ایرانی، دستگاه های موسیقی ایرانی برای روش مندی آفرینش در این گونه موسیقایی است که به اعتقاد من باید در کنار توجه به این مولفه ها به مواردی چون منش و خصوصیت انسانی این موسیقی ها توجه کنیم. در این چارچوب من همواره تلاش می کنم تا هیچ وقت وارد مقوله سفارشی کار کردن نشوم چون باید در ابتدای هر کاری خودم آن تفکر موجود در سریال یا فیلم سینمایی را دوست داشته باشم که اگر چنین نباشید هرگز چنین کاری را انجام نمی دهم.

همین نگاه ایده آل شریف لطفی است که همواره او را به عنوان آهنگسازی گزیده کار در سینما و تلویزیون کشورمان معرفی کرده و در مقام یکی از موثرترین و علمی‌ترین آهنگسازان کشورمان معرفی کرده است. مسیری که می توان در آهنگسازی فیلم های «مادیان» به کارگردانی علی ژکان، «سامان» به کارگردانی احمد نیک آذر، «کنار برکه ها» به کارگردانی یدالله نوعنصری، «دخترک کنار مرداب» به کارگردانی علی ژکان، «پرنده آهنین» به کارگردانی علی شاه حاتمی، «مسافران دره انار» به کارگردانی یدالله نوعنصری، «آهوی وحشی» به کارگردانی حمید خیرالدین، «دو همسفر» به کارگردانی اصغر هاشمی، «سکوت کوهستان» به کارگردانی یدالله نوعنصری، «عطر گل یاس» به کارگردانی بهمن زرین پور درک کرد.

چنین ساختاری در آهنگسازی آثار سینمایی و تلویزیونی مدت های زیادی است که در جریان تولیدات سینمایی و تلویزیونی کشورمان به واسطه عقب نشینی آهنگسازان پیشگام موسیقی کمتر دیده شده و فقط عده محدودی از هنرمندان هستند که تلاش می کنند در یک مسیر منطقی منطبق بر آموزه های دانشگاهی و تئوریک حوزه موسیقی به ویژه موسیقی دراماتیک حرکت کنند. فضایی که به نظر می آید می بایست از تجربیات شریف لطفی و هم نسلانش بیشتر از اینها استفاده کرد تا بتوانیم دوباره به دوران باشکوه موسیقی فیلم و تیتراژ دهه ۶۰ با همان امکانات ناچیز و محدود برگردیم.

کد خبر 6094445 علیرضا سعیدی